Ambrosius, De Helia et ieiunio, § 70
| 1 | mercatores inquit Phoenicum transmeantes mare; in aqua multa semen mercatorum sicut messis, quae defertur. |
| 2 | uicinae istae sunt ciuitates, Tyrus Phoenicae, Sidon, uicinae ut locis ita et uitiis, mercatores a negotiationibus periculosa transfretatione maris lucella quaerentes. |
| 3 | sollicita uita hominum, inquieta conuersatio et quodam semper in turbine, uentis ipsis mobilior, quibus uoluitur atque huc et illuc saepe iactatur. |
| 4 | utique accusatis crebra naufragia: quis uos nauigare conpellit? quasi non inuidia opum et terras faciatis intutas et ad latrocinium plurimos excitetis ? mare non ad nauigandum deus fecit, sed propter elementi pulchritudinem. |
| 5 | latius pelagi fudit aequora certe, ut freto includeret terras, ne longius tu uagus et exui errares. |
| 6 | sed tempestate iactatur mare: timere ergo, non usurpare debetis. |
| 7 | elementum innocens nil deliquit, temeritas humana sibi est ipsa discrimini. |
| 8 | denique qui non nauigat nescit timere naufragium. |
| 9 | dominus dixit: dominamini piscium maris, non dixit: enauigate in fluctibus. |
| 10 | denique et propheta Iona, qui missus est in Nineuem, ut paenitentiam praedicaret, quia noluit nauigare, ut fugeret a facie dei, tempestate turbatus et sorte ductus et iactatus in mare et exceptus a ceto est. |